Η Κινηματογραφική Λέσχη Πρέβεζας
παρουσιάζει
την Πέμπτη 19 Μαΐου 2016 στις 9.00 μ.μ.
την ταινία
Το μπλε δωμάτιο
Ένα εντυπωσιακό και ιμπρεσιονιστικό ρομαντικό θρίλερ που συμμετείχε στο Ένα Κάποιο Βλέμμα στο Φεστιβάλ Καννών 2014 και απέσπασε διθυραμβικές κριτικές από το Γαλλικό τύπο.
Ένας άνδρας και μια γυναίκα, κρυφά ερωτευμένοι, μόνοι σε ένα δωμάτιο κάνουν έρωτα. Θέλουν ο ένας τον άλλο, ποθούν ο ένας τον άλλο. Ανταλλάσσουν μερικά αθώα λόγια μετά το σεξ. Τουλάχιστον, αυτό φαίνεται να πιστεύει ο άνδρας. Τώρα η αστυνομία τον ερευνά. Για ποιόν όμως λόγο κατηγορείται; Ο Ματιέ Αμαλρίκ, μετά το βραβείο σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ Καννών, σκηνοθετεί και πρωταγωνιστεί στη διασκευή της ομώνυμης νουβέλας του Ζωρζ Σιμενόν.
Μια αστυνομική ιστορία του Ζορζ Σιμενόν μεταμορφώνεται σε μια εξερεύνηση του ερωτικού πάθους, αισθητικά ερεθιστική μα συναισθηματικά αδιάφορη.
Ο Ματιέ Αμαλρίκ, σκηνοθετεί μια αστυνομική ιστορία, απογυμνωνοντάς την από την ίντριγκα και χρωματιζοντάς την με τα έντονα χρώματα ενός πάθους που σκιάζει τους δύο βασικούς πρωταγωνιστές του.
Ο ίδιος υποδύεται τον Ζιλιέν έναν πωλητή γεωργικών μηχανημάτων που έχοντας επιστρέψει μετά από χρόνια στην μικρή πόλη όπου μεγάλωσε ξεκινά μια παράνομη σχέση με την γυναίκα του φαρμακοποιού, με την οποία συναντιέται κάθε τόσο τα απογεύματα, στο μπλε δωμάτιο ενός ξενοδοχείου.
Πηγαίνοντας πίσω και μπρος στον χρόνο, ανάμεσα στο παρελθόν και στο παρόν, όταν η σχέση τους ακόμη ήταν ζωντανή και στο σήμερα, όσο βρίσκεται μπροστά σε έναν ανακριτή με χειροπέδες, για κάποιο έγκλημα που δεν ξέρουμε ποιο μπορεί να είναι, το φιλμ ξετυλίγει την ιστορία του σε μικρές δόσεις δίχως όμως να προσποιείται έστω και ελάχιστα ότι θέλει να χτίσει μια ατμόσφαιρα αγωνίας.
Στην πορεία η ταινία μεταμορφώνεται σε κάτι σαν μια «Ολέθρια Σχέση» αλά γαλλικά, αλλά ακόμη κι έτσι ο Αμαλρίκ κρατά από την αρχή έως το τέλος έναν εστέτ αέρα, ξεκινώντας κιόλας από την επιλογή του να καδράρει το φιλμ σε academy.
Οι αισθητικές επιλογές του είναι δίχως αμφιβολία γοητευτικές: ο τρόπος που κινηματογραφεί τις ερωτικές τους σκηνές, την ιδρωμένη αισθησιακή ατμόσφαιρα, στον περίκλειστο κόσμο των δύο εραστών, με τις γρίλιες κατεβασμένες και τον κόσμο απ’ έξω να συνεχίζει να κινείται στους συνηθισμενους του ρυθμούς τα απογεύματα του καλοκαιριού, κερδίζουν τον θαυμασμό, το ίδιο και η εξαιρετική φωτογραφία και η παλιομοδίτικη, λειτουργική χρήση της μουσικής, που χτίζει μια αίσθηση υπόγειας ανησυχίας και σασπένς.
πηγή: flix.gr
Ένας άνδρας και μια γυναίκα, κρυφά ερωτευμένοι, μόνοι σε ένα δωμάτιο κάνουν έρωτα. Θέλουν ο ένας τον άλλο, ποθούν ο ένας τον άλλο. Ανταλλάσσουν μερικά αθώα λόγια μετά το σεξ. Τουλάχιστον, αυτό φαίνεται να πιστεύει ο άνδρας. Τώρα η αστυνομία τον ερευνά. Για ποιόν όμως λόγο κατηγορείται; Ο Ματιέ Αμαλρίκ, μετά το βραβείο σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ Καννών, σκηνοθετεί και πρωταγωνιστεί στη διασκευή της ομώνυμης νουβέλας του Ζωρζ Σιμενόν.
Μια αστυνομική ιστορία του Ζορζ Σιμενόν μεταμορφώνεται σε μια εξερεύνηση του ερωτικού πάθους, αισθητικά ερεθιστική μα συναισθηματικά αδιάφορη.
Ο Ματιέ Αμαλρίκ, σκηνοθετεί μια αστυνομική ιστορία, απογυμνωνοντάς την από την ίντριγκα και χρωματιζοντάς την με τα έντονα χρώματα ενός πάθους που σκιάζει τους δύο βασικούς πρωταγωνιστές του.
Ο ίδιος υποδύεται τον Ζιλιέν έναν πωλητή γεωργικών μηχανημάτων που έχοντας επιστρέψει μετά από χρόνια στην μικρή πόλη όπου μεγάλωσε ξεκινά μια παράνομη σχέση με την γυναίκα του φαρμακοποιού, με την οποία συναντιέται κάθε τόσο τα απογεύματα, στο μπλε δωμάτιο ενός ξενοδοχείου.
Πηγαίνοντας πίσω και μπρος στον χρόνο, ανάμεσα στο παρελθόν και στο παρόν, όταν η σχέση τους ακόμη ήταν ζωντανή και στο σήμερα, όσο βρίσκεται μπροστά σε έναν ανακριτή με χειροπέδες, για κάποιο έγκλημα που δεν ξέρουμε ποιο μπορεί να είναι, το φιλμ ξετυλίγει την ιστορία του σε μικρές δόσεις δίχως όμως να προσποιείται έστω και ελάχιστα ότι θέλει να χτίσει μια ατμόσφαιρα αγωνίας.
Στην πορεία η ταινία μεταμορφώνεται σε κάτι σαν μια «Ολέθρια Σχέση» αλά γαλλικά, αλλά ακόμη κι έτσι ο Αμαλρίκ κρατά από την αρχή έως το τέλος έναν εστέτ αέρα, ξεκινώντας κιόλας από την επιλογή του να καδράρει το φιλμ σε academy.
Οι αισθητικές επιλογές του είναι δίχως αμφιβολία γοητευτικές: ο τρόπος που κινηματογραφεί τις ερωτικές τους σκηνές, την ιδρωμένη αισθησιακή ατμόσφαιρα, στον περίκλειστο κόσμο των δύο εραστών, με τις γρίλιες κατεβασμένες και τον κόσμο απ’ έξω να συνεχίζει να κινείται στους συνηθισμενους του ρυθμούς τα απογεύματα του καλοκαιριού, κερδίζουν τον θαυμασμό, το ίδιο και η εξαιρετική φωτογραφία και η παλιομοδίτικη, λειτουργική χρήση της μουσικής, που χτίζει μια αίσθηση υπόγειας ανησυχίας και σασπένς.
πηγή: flix.gr
