ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΑΥΤΑ, ΤΙ; Του Ηλία Καλδή

…Και ο Θεός να βάλει το χέρι του … μολονότι κι’ αυτόν τον ακρωτηριάσαμε.

Ξέρω και καταλαβαίνω ότι σε κάποιους θα γίνω δυσάρεστος, όμως η κριτική και αυτοκριτική ίσως βοηθήσουν στην καλύτερη κατανόηση των πραγμάτων, αφού όσο διαρκεί αυτό που ονομάζουμε Κοινοβουλευτική Δημοκρατία, η πάλη των ιδεών, θέσεων και απόψεων θα υπάρχει, θα συγκρούεται και θα αναγενάται. Έχω την αίσθηση, για να μη πω την βεβαιότητα, ότι το άφθονο, ανεξέλεγκτο, εύκολο, ‘’μαύρο και λευκό χρήμα’’ που έτρεξε από το το΄81 και μετά αμφίδρομα σε όλα τα επίπεδα της κοινωνικής δραστηριότητας, χρήμα που μας δόθηκε από την Ευρωπαϊκή Ένωση μέσα από τα  τέσσερα οικονομικά πακέτα στήριξης για άλλο σκοπό, ΄΄ΔΙΕΥΘΕΙΡΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΠΥΡΑΜΙΔΑ’’.  Απ’ τους Μηχανικούς που δεν έκαναν υπερβάσεις, απ’ τους γιατρούς που δεν πήραν φακελάκι, από τους υπαλλήλους που απουσίασαν  για 24 συνεχή χρόνια στο εξωτερικό και έπαιρναν ανελλιπώς τον μισθό τους, από τους Δικηγόρους που έκοψαν απόδειξη για τη δουλειά τους, από τους αγρότες που δήλωσαν την  πραγματική σοδειά τους στις επιδοτήσεις, από τους καθηγητές που έκαναν ιδιαίτερα μαθήματα στα σπίτια αφιλοκερδώς, – ένας μάλιστα του Πανεπιστημίου είπε ‘’από όταν βγήκαν τα προγράμματα ξεχάσαμε τα γράμματα’’- από τους υπηρεσιακούς παράγοντες με υπογραφή όλων  των βαθμίδων γενικώς κ.τ.λ.,  κ.τ.λ. ζητώ συγνώμη, αποτελούν την εξαίρεση. Ζήσαμε λοιπόν μια μακρά περίοδο των παχιών αγελάδων και κατασπαταλήσαμε απερίσκεπτα, κι’ απρογραμμάτιστα, τις οικονομικές δυνατότητες της εποχής. Δεν προβλέψαμε, δεν οργανώσαμε και δεν προγραμματίσαμε έγκαιρα το  παραγωγικό και αναπτυξιακό μοντέλο της χώρας μας. Αυτό έγινε για τρείς βασικούς λόγους.

Α: Τα πρώτα χρήματα ήρθαν στην Ελλάδα από την Ευρωπαϊκή Ένωση  το 1981. Ήταν το πρώτο (πακέτο Delors) αποτέλεσμα των κόπων του αείμνηστου Κωνσταντίνου Καραμανλή. Τα χρήματα ήταν πολλά όπως πολλές ήταν και οι ανάγκες της Ελλάδας για έργα υποδομής και εκσυγχρονισμού προκειμένου να γίνει η πολυπόθητη σύγκληση. Να φτιάξουμε δηλαδή ένα καλύτερο Κράτος και ένα καλύτερο επίπεδο ζωής. Ε δεν το κάναμε. Προσεγγιστικά και χωρίς πρόθεση υπερβολής τα τελευταία 35 χρόνια  αυτό το σύστημα απορρόφησε ένα περίπου τρισεκατομμύριο ευρώ επιδοτήσεις και δάνεια και το μόνο που κατάφερε ήταν να …πτωχεύσει! Πρόκειται για μοναδικό μνημείο φαυλοκρατίας, κλεπτοκρατίας νοσηρής διαχρονικής κομματοκρατίας και ανικανότητας, ενώ παράλληλα έχουμε την πεισματική άρνηση μιας κοινωνίας που της αρέσει μαζοχιστικά να παραμυθιάζεται.

Δεν υπέγραψε την Συνθήκη Ένταξης της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή ένωση, όμως τα πακέτα που ξεκοκαλίστηκαν ήταν πεντανόστιμα και  καλοδεχούμενα.

Θέλω να πω δηλαδή ότι είχε προετοιμάσει τον Ελληνικό Λαό για τα εντελώς αντίθετα απ’ αυτά που έπρεπε να γίνουν. Κλήθηκε να διαχειριστεί  τον κρατικομονοπωλιακό Εθνικοσοσιαλισμό του μέσα σε ένα καπιταλιστικό Ευρωπαϊκό περιβάλλον, πουλώντας νταϊλίκια μέσα και Εθνικοσοσιαλιστικά φούμαρα για μεταξωτές κορδέλλες έξω.

Σας θυμίζει τίποτα αυτό στις μέρες μας;

Ίδια συνθήματα, ίδια ρητορική, ίδια φωνή, ίδια ακόμη και η υποκριτική. Ο επίσημος πολιτικός κορμός, είναι το βαθύ Παπανδρεϊκό ΠΑΣΟΚ, γιατί ο πραγματικός ΣΥΡΙΖΑ διαχώρισε τη θέση του και αποχώρησε. Κλωνοποιημένοι και μεταλλαγμένοι κατακεραυνώνουν τους εαυτούς τους υποκριτικά στα Μ.Μ.Ε (Κουρουπλής, Σπίρτζης, Τόσκας, Μάγδας, Τσάκρη, Μπόλαρης, Αρσένη, κ.τ.λ. … όλα τα μπουμπούκια δηλαδή) καταλογίζοντας ευθύνες για την κατάντια σε όλους τους άλλους και όχι στον πρωτογενή κακό … Πασοκικό εαυτό τους.

Ουσιαστικά είναι οι θεμελιωτές ενός κομματοκρατούμενου, ρουσφετολογικού, πελατειακού κράτους αναξιοκρατίας, αδιαφάνειας, και διαφθοράς, με Οθωμανικά κατάλοιπα Σουλτανοκρατίας και μετεμφυλιακά διχαστικά κατάλοιπα ρεβανσισμού λαϊκισμού και πλειοδοσίας.

Ευαγγελίζονται το νέο, ενώ εκπροσωπούν το εφιαλτικά γερασμένο και ξεπερασμένο

Σε μια κρίσιμη Εθνική περίοδο όπου απουσιάζει η χορτασμένη λεγόμενη ‘’Αστική τάξη’’ (Ο θεός να τη κάνει αστική τάξη!). Η σημερινή αστική τάξη στην Ελλάδα αποτελείται από κρατικοδίαιτες ισχυρές πολιτικές οικογένειες, κρατικοδίαιτους μεγαλοεπιχειρηματίες, δημοσιογράφους, Τραπεζικούς, που επωφελήθηκαν σκανδαλωδώς των οικονομικών πακέτων. Μια αστική τάξη που αστικοποίησε μάλλον τα ‘’βόρεια προάστια με βίλλες, πισίνες, ελικοδρόμια, εκφράζουσα υπερκομματικά και διαχρονικά μια νεόπλουτη ολιγαρχική κλεπτοκρατία’’ ενώ θα έπρεπε να αστικοποιήσει τα υποβαθμισμένα και σε μεγάλη ένδεια κομμάτια του Ελληνικού πληθυσμού.

Σε μία  κρίσιμη Εθνική περίοδο που η χορτασμένη διανόηση καμώνεται πως είναι διανόηση και απουσιάζει παντελώς.

Σε μία  κρίσιμη Εθνική περίοδο που αυτοαποκαλούμενα πολιτικά κινήματα, κομματικά μπουλούκια. Οικογένειες, Τζάκια, αυτόκλητοι ειδήμονες, κραυγάζοντα δημοσιογραφικά μικρόφωνα, προκαλούν σύγχυση και πανικό, τι να περιμένει κανείς;

Τα αναμενόμενα συντελούνται.

Το κλείσιμο των τραπεζών έγινε.

Το κλείσιμο των συνόρων έγινε, με στόχο την πλήρη απομόνωση της Ελλάδας ως Χώρας καταδικασμένα αθεράπευτης.

Το ΝΑΤΟ εδραιώθηκε στο Αιγαίο για να αναχαιτίσει την έντονη παρουσία και εδραίωση του Μόσκοβα στη μέση Ανατολή.

Η φίμωση της ελευθερίας του λόγου και η διακίνηση των ιδεών (χαρακτηριστικό δείγμα κλειστών ολοκληρωτικών και αυταρχικών κοινωνιών) συντελείται με το κλείσιμο των τηλεοπτικών σταθμών, και αύριο με τον απόλυτο έλεγχο των social Media.

H γερασμένη ιδεολογικά και πνευματικά δράκα των κυβερνώντων, που επί χρόνια συντηρήθηκε από επιδοτήσεις και δάνεια και από ανθρώπινα κοπάδια που τα αποκαλούσαν Λαό, καταρρέει. Μαζί τους καταρρέει και το δεκανίκι τους, οι ανεξάρτητοι Έλληνες, ακροδεξιό λαϊκίστικο μόρφωμα των καιρών.

Και μετά από αυτό τι;

Δύο εκατομμύρια ψυχές θύματα του επεκτατικού ιμπεριαλισμού για τον έλεγχο της Ενέργειας των υδάτινων πόρων και των ζωνών επιρροής, συνωστίζονται στις απέναντι ακρογιαλιές, προθάλαμο και αφετηρία στη μεγαλύτερη περιπέτεια της ζωής τους, προσβλέποντας να ξεπεράσουν τα ταραγμένα νερά του Αιγαίου για να συναντήσουν τα γκρεμισμένα τους όνειρα και τη χαμένη τους  ευτυχία. στη ‘’Χώρα που γέννησε τον Πολιτισμό, τη Δημοκρατία, και τον Ξένιο Δία.’’