Άγγελέ μου,ομορφιά μου,
με το σφρίγος της νιότης σου, το στιβαρό παράστημά σου το πλατύ χαμόγελό σου
το χιούμορ και ταστεία σου,τον πλούτο των γνώσεών σου, με τη ζωή νάναι όλη μπροστά σου
να σε περιμένει να κάνεις πότε τα βήματα και πότε τα άλματα, τι γύρευες αιτέ μου εδώ κάτω
και δεν μπορούσες να το βρεις , τι σούλειπε τόσο πολύ που να σε κάνει να ταξιδέψεις τόσο
μακριά μας χωρίς γυρισμό-ας συναντούσες τουλάχιστον τον πατέρα σου- πως ναντέξουμε
τόσες απώλειες,πες μου λεβέντη μου και πως θα ζήσουμε χωρίς εσένα!!
Καλό σου ταξίδι αιτέ μας!! Νάτση Χρυσούλα
