Δεν
πρόλαβε ημέρα νά’ ρθει
πρόλαβε ημέρα νά’ ρθει
έφυγες
φίλε μου νωρίς
φίλε μου νωρίς
το
φως του ήλιου πια εχάθη
φως του ήλιου πια εχάθη
δεν
θα μπορέσεις να το χαρείς.
θα μπορέσεις να το χαρείς.
Όλου
του κόσμου οι προσευχές
του κόσμου οι προσευχές
δεν
φτάσαν να σε σώσουν
φτάσαν να σε σώσουν
μα
κι οι γιατροί δεν μπόρεσαν
κι οι γιατροί δεν μπόρεσαν
ζωή
να ξαναδώσουν.
να ξαναδώσουν.
Σαν
το κεράκι έσβησες
το κεράκι έσβησες
που
λίγο λίγο λιώνει
λίγο λίγο λιώνει
και
μας αποχαιρέτησες
μας αποχαιρέτησες
δεν
βάσταγαν οι πόνοι.
βάσταγαν οι πόνοι.
Ήταν
το πεπρωμένο σου
το πεπρωμένο σου
αλλού
να κατοικήσεις
να κατοικήσεις
ήτανε
το γραμμένο σου
το γραμμένο σου
μακριά
να πας να ζήσης.
να πας να ζήσης.
Σε
άλλα μέρη σ’ άλλη γη
άλλα μέρη σ’ άλλη γη
μονάχα
συ να ξέρεις
συ να ξέρεις
για
την κρυφή σου την πληγή
την κρυφή σου την πληγή
πως
πια δεν υποφέρεις
πια δεν υποφέρεις
Αντίο
Δημήτρη κει που πας
Δημήτρη κει που πας
στο
μακρινό ταξίδι
μακρινό ταξίδι
αγάπη
πάντα να σκορπάς
πάντα να σκορπάς
εκεί
που είσαι, ήδη.
που είσαι, ήδη.
Στον Δημήτρη Νικολό που απεβίωσε στις 03-11-2015
Αφιερωμένο στην οικογένειά του, στα αδέρφια του
και ιδιαιτέρως στους πονεμένους γονείς
Δεν βρίσκω λόγια να περιγράψω τον μεγάλο πόνο τους
Εκ μέρους μου
Πωλ Σολδάτος
